Kiedy odlatują anioły
Skrzydła swoje rozwijają srebrne
Szelestem cichym
Odchodzą w podróże podniebne…

Tak odeszłaś, Gosiu, w swoją podróż podniebną… Kto Ciebie znał, ten wie, że byłaś Aniołem – świadkiem dobroci i piękna na ziemi. Niosłaś światło, a wszędzie tam, gdzie byłaś, robiło się jasno. Uśmiechnięta, pełna dobrej energii, zawsze elegancka. Otwarta na drugiego człowieka – nieważne, kim był: kolegą z pracy, uczniem, kimś nowopoznanym, obcym – potrafiłaś sprawić, że czuł się ważny, doceniony. Dlatego tak bardzo kochali Cię Twoi uczniowie: ponieważ dawałaś im swój czas, chciałaś rozmawiać i pomagać. Wszystkich uczyłaś tej uważności na drugiego człowieka – nie tylko kierując Szkolnym Klubem Wolontariatu, ale też codziennie, poprzez swoje zwykłe-niezwykłe życie…. Czy były to szkolne uroczystości i wyjątkowe wydarzenia, czy jedynie zwyczajne lekcje, zawsze z jednakową energię oddawałaś na nich część siebie.

Gosiu, ktoś znany kiedyś napisał, że „przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać”. Dziękujemy Ci za Twoje bycie tym cichym aniołem wśród nas. Uczyłaś nas, jak rozwijać skrzydła i jak wznosić się ponad szarą codzienność – do ostatniej chwili… Teraz rozwijaj swoje w tej podróży podniebnej – tam się kiedyś spotkamy…

Pogrążonej w bólu Rodzinie Małgosi składamy wyrazy najszczerszego współczucia i żalu –

Dyrekcja, Nauczyciele, Uczniowie, Rodzice i Pracownicy Zespołu Szkół nr 1 w Kędzierzynie-Koźlu