,

Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” przypada na 1 marca. Tego dnia w 1951 r. w więzieniu na warszawskim Mokotowie, po pokazowym procesie, zostali rozstrzelani przywódcy IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” – prezes WiN ppłk Łukasz Ciepliński („Pług”, „Ludwik”) i jego najbliżsi współpracownicy: Adam Lazarowicz, Mieczysław Kawalec, Józef Rzepka, Franciszek Błażej, Józef Batory i Karol Chmiel. Ich ciała komuniści zakopali w nieznanym miejscu. Ostatni ukrywający się partyzant zginął w walce w 1963 roku.

Wyklęci byli żołnierzami polskiego powojennego podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego, którzy stawiali opór sowietyzacji Polski i podporządkowaniu jej ZSRR.

Walcząc z siłami nowego agresora, musieli zmierzyć się z ogromną, wymierzoną w nich propagandą Polski Ludowej, która nazywała ich „bandami reakcyjnego podziemia”.
Z kolei osoby działające w antykomunistycznych organizacjach i oddziałach zbrojnych, które znalazły się w kartotekach aparatu bezpieczeństwa, określono mianem „wrogów ludu”.

W wolnej Polsce zostali uznani za walecznych i godnych naśladowania bohaterów, którzy poświęcali życie, zdrowie i siłę, żeby stawić czoło sowieckiej dominacji i komunistycznym oprawcom.Postacie wyklętych do dziś budzą kontrowersję. Przez jednych uznani za bohaterów, przez innych za bandytów odpowiedzialnych za ludobójstwo mniejszości narodowych na Kresach Wschodnich. Ich nadrzędnym celem stała się walka o wolną Polskę i za to należy im się  pamięć.     

SKPH